Lectio XIV

Eine verhängnisvolle Einladung

Romani Sabinos omnes et filias eorum ad ludos Neptuni invitaverunt. Qui deus Romae colebatur. Patres nostri Romam petere non dubitaverunt et urbem sine armis nobiscum intraverunt. Romani nos salutaverunt. Homines sacra faciebant, ludi spectabantur. Gaudebamus omnes.

Subito autem Romani exsiliunt, nos puellas petunt. Dum timor patrum in iram mutatur, Romani arma capiunt.

Ego autem violentiā terreor et in templum Neptuni fugere volo, sed a Romulo corripior. Quia magnā voce clamo, Hersilius frater mihi adesse vult, sine armis pugnat, occiditur. Ego a Romulo in casam trahor, in lectum premor. Amicas flere audio: Clamor mulierum totā in urbe auditur.


Ich schrecke aus dem Schlaf und es dauert einige Augenblicke, bis mir klar wird, dass ich geträumt habe. Mein Atem geht schwer, und auf meiner Stirn steht kalter Schweiss. Durch das kleine Fenster in meinem Zimmer fällt fahles Licht, es ist beinahe Morgen.

Diese Ereignisse liegen Jahre zurück, und trotzdem träume ich auch heute noch manchmal von diesem schrecklichen Tag. Ich stehe leise auf und setze mich an meinen Frisiertisch.


In speculo me specto et dico: «Memoriā violentiae etiam nunc terreor. Hodie regina vocor et ab omnibus laudor. Sed Fortuna instabilis est. Ita dixit philosophus: Nemo ante mortem beatus vocari potest.»


Wortangaben

casa die Hütte – exsilire aufspringen – premere, premo drücken – sacrum das Opfer


Gib mir Tipps!

Lizenz

Icon für Creative Commons Namensnennung-Nicht kommerziell-Keine Bearbeitung 4.0 International

AMOЯ von Islème Sassi und Beatrice Gerber wird unter Creative Commons Namensnennung-Nicht kommerziell-Keine Bearbeitung 4.0 International lizenziert, sofern nichts anderes angegeben ist.

Dieses Buch teilen