Lectio XVII

Der Lauf der Feuerpferde

«Mama, stimmt es, dass vor langer Zeit einmal die ganze Erde brannte, weil die Sonne ihr zu nahe kam?» Cornelia lacht und streicht Lucius über den Kopf. «Du meinst die Geschichte von Phaethon, der die Feuerpferde lenkte.» «Ja», mischt sich Minor ein. «Deshalb gibt es heute in Afrika Wüsten, wo keine einzige Pflanze wächst! Und die Menschen dort haben ganz dunkle Haut…» «Erzähl uns die Geschichte, Mama!», fordert Lucius. «Einverstanden. Also… Phaethon war ein schöner und mutiger Junge. Er wuchs am Königshof von Aithiopien auf. Seine Mutter Clymena, die Königin, erzählt ihm jedoch stolz, dass nicht der König sein Vater sei…»


Clymena filio saepe de patre narrabat: «Pater est Sol deus, qui currum per caelum ducit.» Sed amici Phaethontis dixerunt: «Mater fabulas narrat. Nemo credit Phaethontem filium Solis esse.» Ubi Phaethon verba amicorum matri rettulerat, Clymena imperavit: «Domum claram patris adi! Ibi veritatem invenies.»

Iuvenis paruit. Ingentem domum Solis petivit, ubi deus in sellā sedebat. Qui Phaethontem salutavit: «Salve, mi fili! Clymena veritatem dixit: Filius es Solis.»

«Nemo credet: Da signum, quo omnibus ostendetur Phaethontem filium dei esse.»

«Dabo omnia, quae cupies.»

«Da currum aureum! Currum Solis ducere volo.»

Verba filii patrem valde terruerunt. «Periculosam rem cupis! Currus est res divina, sed tu es homo, non deus.»


Obschon Sol seinen Sohn warnte, sein Wunsch sei zu gefährlich, und ihn inständig bat, sich etwas Anderes zu wünschen, blieb Phaethon stur: Einen Tag lang wollte er den Sonnenwagen seines Vaters lenken. Da gab Sol schweren Herzens nach.


«Ecce currus ab equis volucribus tractus. Lorum tene fortiter, nam equi sunt potentes. Cursum medium quaere: Si altas partes mundi petes, domos deorum delebis, si inferius volabis, terram.»

Iam Aurora caelum aperit, iam equi celeres cursum incipiunt. Corpus autem leve iuvenis non sentiunt; lorum manibus eripiunt, currum gravem in cunctas partes mundi mittunt, in stellas et in terras. Iam urbes, iam mons Olympus et Alpes uriuntur. Iam flumina, iam Tiber et Rhenus siccantur. Iam insulae novae in mari inveniuntur.

Iuppiter, qui totam terram uri vidit, tristis fulmen cepit et in aurigam miserum misit. Phaethon – iam mortuus – de curru cecidit. Omnes morte iuvenis doluerunt: pater, mater, sorores. Dolor autem Cycni, amatoris Phaethontis, nimius erat. Avis nova facta est: cycnus, quem memoria amoris prohibet a caelo alto.


Wortangaben

auriga m der Wagenlenker – cycnus der Schwan — fortiter (Adverb) fest — inferius (Adverb) zu tief – lorus der Zügel – sella der Thron


Eigennamen

Aurora die Göttin der Morgenröte — Clymena die Mutter Phaethons, Königin Aithiopiens — Cycnus der König Liguriens — Iuppiter, Iovis m Jupiter — Sol, Solis m der Sonnengott


Gib mir Tipps!


Wie gut hast du den Text verstanden?

Lizenz

Icon für Creative Commons Namensnennung-Nicht kommerziell-Keine Bearbeitung 4.0 International

AMOЯ von Islème Sassi und Beatrice Gerber wird unter Creative Commons Namensnennung-Nicht kommerziell-Keine Bearbeitung 4.0 International lizenziert, sofern nichts anderes angegeben ist.

Dieses Buch teilen