XXXI Lernen – bittere Medizin? Auxilium

Alle Subjekte sind orange, alle Prädikate gelb hinterlegt.

Die AcI sind [eingeklammert].

Die nd-Formen sind unterstrichen.


Wozu sollen die Kinder die Schule besuchen? Und was macht eine gute Lehrerperson aus? Mit diesen Fragen hat sich der Rhetoriklehrer Quintilian im 1. Jh. auseinandergesetzt. Quintilian geht davon aus, dass die meisten Menschen aufnahmefähig und lernbereit sind. Menschen wollen lernen, wie die Vögel fliegen wollen. Mit dem Lernen sei es wie mit der Medizin: Von freundlicher Hand verabreicht, werde sie besser angenommen.

Es ist schon spät am Abend; die Sonne ist zwischen purpurfarbenen Wolkenschleiern untergegangen. Manlia, Minor und Lucius sind bereits im Bett. Cornelia hat sich vors Haus gesetzt und blickt verträumt in die Abenddämmerung. Chrysus, der ebenfalls all seine Arbeiten erledigt hat, setzt sich zu ihr.


Chrysus: «Cornelia, hodie de deis immortalibus locuti sumus.

Filii tui semper me audi-u-nt,

semper de eis rebus,

quas narr-o,

cogita-nt.

Sci-s [me liberos tuos valde et ut meos amare].

Mater bona es,

tibi gratias ag-o,

quod mihi lice-t eos instruere

Cornelia: «Quid dic-i-s, Chryse?

Ego tibi gratias maximas ag-o.

Magistri nobis maximā cum diligentiā eligendi sunt.

Nam agri colendi sunt,

ut magnam copiam frumenti fer-a-nt.

Dei pietate colendi sunt,

ut hominibus adsint.

Ita etiam liberi magnā diligentiā col-a-ntur

Chrysus: «Recte dic-i-s,

sed difficile est magistrum bonum invenire

Cornelia: «Profecto. Ipse probus sit

et in docendo voces puerorum quoque audi-a-t!

Utinam magistri omnes non solum scientiae multarum rerum periti essent, sed etiam homines honesti

Chrysus: «Non ii magistri boni sunt,

qui multa sci-u-nt,

sed moribus magistrorum intelleg-e-mus,

utrum ad liberos instruendos idonei sint an non.»

Cornelia: «Sci-mus [neque magistros neque discipulos vitiis carere].

Sed bonus magister semper ad veniam dandam paratus est.

Ita etiam discipuli parati erunt ad parendum

Chrysus: «Una res magna est:

Magister docendi peritus primum ingenia liberorum inveni-a-t,

tum animos eorum inflammare stude-a-t.

Liberi mundum intellegere volunt,

discere volunt

Cornelia: «Ego quoque puella discere vol-eba-m.

Sed non solum ad scientiam augendam in scholam veni-eba-m, sed etiam ad amicitias bonas faciendas.

Nam nisi liberi amicitias bonas faci-u-nt,

homines boni non fi-e-nt


Wortangaben

augere, augeo, auxi, auctum  vergrössern — diligentia die Sorgfalt — eligere auswählen — frumentum das Getreide — gratias agere danken — idoneus geeignet — inflammare entflammen — peritus + Gen. erfahren (in einer Sache) — venia die Verzeihung

Lizenz

Icon für Creative Commons Namensnennung-Nicht kommerziell-Keine Bearbeitung 4.0 International

AMOЯ von Islème Sassi und Beatrice Gerber wird unter Creative Commons Namensnennung-Nicht kommerziell-Keine Bearbeitung 4.0 International lizenziert, sofern nichts anderes angegeben ist.

Dieses Buch teilen