XXVI Platons Pferde. Auxilium
Alle Subjekte sind orange, alle Prädikate gelb hinterlegt.
Alle Partizipien und ihre Bezugswörter sind unterstrichen.
Alle AcI sind [eingeklammert].
Manlia matrem adi-t:
«Chrysus multa locutus est de doctrinā Stoicorum, multa de Epicureis.
Sed quid de Socrate? Nonne ille philosophus fu-it clarissimus?»
«Ita est», Cornelia responde-t.
«Socrates magister fu-it Platonis.
Ipse nihil scrips-it, sed Plato in multis libris verba magistri conscrips-it.»
«Quid dix-it Socrates?
Num credid-it [nos morientes in primordia dissolvi]?»
«Minime. Socrates docu-it [animos animalium aeternos esse].
Corpus mortuum relinquens animus corpus novum quaer-i-t.
Ita iterum iterumque speciem muta-t.
Iam homo, iam bestia fi-t,
sed semper veritatem cupi-t.»
«Veritas – quid est?»
«Nulla res,
quam in terrā vide-s,
vera est, neque corpora nostra, neque luna, neque sol.
Omnia sunt imagines tantum idearum.
Ideae verae sunt,
sed in terrā non inveni-u-ntur.
In caelo autem inveni-t animus ideas omnium rerum: ideam lunae, ideam solis; etiam ideam amoris, ideam pulchritudinis…»
«Animi nostri ergo ideas cupi-u-nt.
Sed quomodo illas consequi possumus?»
«Plato imagine currūs ut-i-tur:
Hic currus trah-i-tur a duobus equis:
Alter par est voluntati nostrae,
alter similis est cupiditati nostrae,
semper voluptates sequ-i-tur.
Auriga autem in curru stans ratio est.
Illa equos regens currum per viam optimam ad caelum idearum ducere debe-t.»
«Quid faci-e-t ibi animus?»
«Spectans naturam veram omnium rerum beatus erit,
nam caelum idearum est patria vera animorum.»
Wortangaben
auriga m der Wagenlenker – cupiditas, cupiditatis f die Begierde – dissolvere, dissolvo, dissolvi, dissolutumauflösen – idea die Idee – primordium der Ursprungskörper, das Atom – regere, rego, rexi, rectum lenken – veritas, veritatis f die Wahrheit – voluntas, voluntatis f der Wille
Eigennamen
Epicureus der Epikureer – Plato, Platonis Platon – Socrates, Socratis Sokrates – Stoicus der Stoiker
Gib mir Tipps!
Wie gut hast du den Text verstanden?
