Für Chemjo zu Pessach 1944 – Mascha Kaleko in der Übersetzung von Anna Krutsch
Wir haben das Schweben verlernt,
Weh uns, wir kleben am Weg.
Vom Leuchten der Sterne entfernt,
Die Flügel gesenkt und trägRead More →
Wir haben das Schweben verlernt,
Weh uns, wir kleben am Weg.
Vom Leuchten der Sterne entfernt,
Die Flügel gesenkt und trägRead More →
Понос и инат су две гладне змије,
Са којима се сликам
Као Павић са хртовима.
Оне сањају на пескуRead More →
Мы – разные
причудливые сны
прощальных одуванов.
Белее поздней белизныRead More →
Мы пронзены одним выстрелом –
В самое сердце весны…
Словно кто-то бездумно
нажал на педаль Read More →
Die Geschichte, welche ich Ihnen erzählen möchte, ist eine derjenigen, die sich an der Schwelle des Realen und des Irrealen befindetRead More →
Срећа је кад се неким чудом
твоја Судбина слободно шета
улицама животаRead More →
Анђели хладноће су за то да их растопе у загрљајима. Да науче после њих смрт. Да живе с том љубављу. Да је поклањају другимаRead More →
En hiver, forêt noire, vieux arbres;
Les aventures singulières
– venir ici, glisser dans la neige…
Je me souviens, il me semble, des sonsRead More →
Зима в этом году покидает город медленно и неохотно. Закончился февраль, наступил март, а снег падает и падает. В белых хлопьях растворяютсяRead More →
Slavisches Seminar der Universität Zürich © 2025
Datenschutzerklärung