Я ВИДЕЛ ГОРОД

 

Я видел город,

пропускал его сквозь пальцы, им дышал,

я прятался в его изорванных ладонях,

я жил его тенями,

глотал испуганные линии дорог,

стыдливо из-за занавесей наблюдал

за птичьими пунктирными путями,

и бесконечные изгибы проводов

я провожал в далекий путь,

я ждал,

я помнил,

я любил…

 

Я видел город – в полночь, словно в сказке,

он скидывал унылую одежду,

он облекался в бархат королевский,

и длинный шлейф стелился по земле,

в огнях струился среди окон шепот,

тревожный говор фиолетовых ручьев…

 

Я видел город – вдоль по тусклым стенам

лиловые бродили отраженья

изгибами отточенных запястий

чертили дни невидимые руки…

 

Я видел город – в нем сгорали молча

прозрачные непризнанные судьбы,

исписанными тонкими листами,

неизданными кипами страниц…

 

Я видел город – дымчатые струйки

до дна испитых тонких одиночеств…

Я видел город – он кружил над нами

подобно непреклонному судье…

 

Простые неприметные тропинки,

уснувшие под звон снегов скамейки,

увитые морозными ростками

асфальты ежедневные его…

 

Я видел город – он стоял у края…

 

ҚАЛАНЫ КӨРДІМ

 

Қаланы көрдім,

саусақтар арасынан өткізіп, онымен дем алдым,

оның тозған қолдарында тығылдым,

оның көлеңкелерімен өмір сүрдім,

үрейленген жолдарын бойыма сіңірдім,

құстардың үзік-үзік сызықты бағытын

ұялып перденің артынан бақыладым,

шексіз иілген сымдарды

алыс жолға шығарып салдым,

мен күттім,

мен ұмытпадым,

мен сүйдім…

 

Қаланы көрдім – түн ортасында, қиял секілді,

ол жабыңқы киімін шешіп,

қымбат барқытқа оранып,

ұзын етегін жерге жайған,

шам жанған терезелер арасынан бір сыбыр сынды

күлгін бұлақтардың беймаза сөйлегені…

 

Қаланы көрдім – күңгірт қабырғаларды бойлай

ашық күлгін шағылыстар ойнаған

жетіккен білек ізімен

әр күнді көрінбес қолдар сызған…

 

Қаланы көрдім – онда елеусіз танылмаған тағдырлар

үнсіз өртенген,

жазылған жұқа парақтар мен

басылмаған бір бума бет секілді…

 

Қаланы көрдім – қиыншылықты еңсерген

нәзік жалғыздықтың жоғары ұмтылған түтіні…

Қаланы көрдім – ол қайтпас бір төреші тәрізді

төбемізде қалықтаған…

 

Елеусіз қарапайым соқпақ жолдар,

қар зыңылына қалғыған отырғыштар,

қыраулы өскін басқан

күндегі оның жолдары…

 

Қаланы көрдім – ол қиырда тұрды…

 

Svetlana Kim, Kazakh Ablai Khan University of International Relations and World Languages

Edited by: Valentina Kurmanbekova, Kazakh Ablai Khan University of International Relations and World Languages and Akbayan Toktarbayeva, Kazakh Ablai Khan University of International Relations

Schreiben Sie einen Kommentar

Ihre E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert