Политика

Заситени сме од компјутерски игри.
Ајде да бидеме креативни и
да им се навратиме на старите игри.
Ќе излеземе на паркингот

пред зграда,

ќе заградиме свој простор,
ќе му дадеме име според нашето,
во него ќе поставиме оловни војничиња и
ќе изградиме куќички како во

монопол.

Ќе си поделиме извесен стартен буџет,
а откога ќе го потрошиме на данок на луксуз,
ќе правиме територијална размена.
За да биде возбудливо
ќе ги убиеме војничињата и
ќе ги разрушиме куќичките.
Играта ќе ја викаме

политика.

Politika

Zasičeni smo z računalniškimi igricami.
Kaj, ko bi bili ustvarjalni in
se vrnili k starim igram.
Šli bi na parkirišče

pred blok,

si zgradili svoj prostor,
ga poimenovali po sebi,
vanj postavili svinčene vojačke in
zgradili hiške kot pri

monopoliju.

Razdelili bi si nek začetni budžet,
ko pa bi ga porabili za davek na luksuz,
bi si izmenjali ozemlja.
Da bi bilo vznemirljivo,
bi ubili vojačke in
porušili hiške.
Igro bi poimenovali

politika.

Демократија

Не ги препознавам
решетките
на сопствениот затвор.
Доброволно се пријавив
да издржувам казна
за своето автогено постоење.
Ме обвинија за дискриминација.
Јас им возвратив со сепарација.
Моето Јас не припаѓа
во нивното безлично Нас.
Јас сум граѓанин на светот.
Светот е во мене.

Demokracija

Ne prepoznam
rešetk
lastnega zapora.
Prostovoljno sem se prijavila
na prestajanje kazni
za svoj avtogeni obstoj.
Očitali so mi diskriminacijo.
Jaz sem jim vrnila s separacijo.
Moj Jaz ne pripada
njihovemu brezosebnemu Nas.
Jaz sem državljanka sveta.
Svet je v meni.

Мојот маж

Додека го чекам
Мојот Маж
пијам
чај од дожд
со точно седум капки лимон
и нити едно чајно колаче.
Додека го чекам
Мојот Маж
пијам
чај од дожд
со точно седум капки лимон
и нити едно чајно колаче –
затоа што сум на диета
(за Мојот Маж).
Додека го чекам
Мојот Маж
пијам
чај од дожд
со точно седум капки лимон
и нити едно чајно колаче,
гледам во соседниот влез како
се бакнува вљубена двојка
зацврстувајќи ги своите привремени
чувства
со неколку калории плунка.[1]
Додека го чекам
Мојот Маж
пијам
чај од дожд
со точно седум капки лимон
и нити едно чајно колаче,
и гледам во соседниот влез како
се бакнува вљубена двојка
зацврстувајќи ги своите привремени
чувства
со неколку калории плунка.
го пречекувам
Мојот Маж
на прагот
од неговиот стан.

Не!
Мојот Маж
нема остатоци
од нечиј туѓ кармин!
Не!
Мојот Маж
нема нечии туѓи остатоци
од кармин!
Мојот Маж
има
само
остатоци
од нечија туѓа плунка…

[1] „Ориентација на теренот: ноќе“, Ева Зоненберг

 
Moj mož

Medtem ko čakam
Svojega Moža
pijem
čaj iz dežja
z natanko sedmimi kapljicami limone
in niti enim čajnim piškotom.
Medtem ko čakam
Svojega Moža
pijem
čaj iz dežja
z natanko sedmimi kapljicami limone
in niti enim čajnim piškotom –
ker sem na dieti
(za Svojega Moža).
Medtem ko čakam
Svojega Moža
pijem
čaj iz dežja
z natanko sedmimi kapljicami limone
in niti enim čajnim piškotom,
gledam v sosednji vhod kako
se poljublja zaljubljena dvojica
in utrjuje svoja začasna
čustva
z nekaj kalorijami sline.[1]
Medtem ko čakam
Svojega Moža
pijem
čaj iz dežja
z natanko sedmimi kapljicami limone
in niti enim čajnim piškotom,
in gledam v sosednji vhod kako
se poljublja zaljubljena dvojica
in utrjuje svoja začasna
čustva
z nekaj kalorijami sline.
čakam
Svojega Moža
na pragu
njegovega doma.

Ne!
Moj Mož
nima sledi
tuje šminke!
Ne!
Moj Mož
nima tujih sledi
šminke!
Moj Mož
ima
samo
sledi tuje sline …

[1] Orientacija na terenu: ponoči, Eva Zonenberg

Параноична

не ни е потребна

нестабилна економска ситуација
за да нè заплаши

ниту пак нарушен мир
за да нè исплаши

или пак пандемија
од вештачки произведен вирус
за да нè стрепери од страв

зголемена стапка на
масовни убиства
кражби
силувања и
планирани самоубиства

и онака успешно нè научија
повеќе од доволно
да се плашиме од самите себеси

Paranoična

ne potrebujemo

nestabilne ekonomske situacije
da bi se prestrašili

niti ne spodkopanega miru
da bi se ustrašili

ali pa pandemije
zaradi umetno ustvarjenega virusa
da bi bila naš strah in trepet

povečanega števila
množičnih umorov
kraj
posilstev in
načrtnih samomorov

že tako so nas uspešno naučili
da se še preveč
bojimo samih sebe

In vitro

не ја давам својата матка
да биде украсна кутија
за твојата сперма

ако тебе не те бидува
нема да го бидува ни тоа
што ќе произлезе од тебе

In vitro

ne dam ti svoje maternice
da bo okrasna škatlica
za tvojo spermo

če si nesposoben ti
bo nesposobno tudi tisto
kar pride iz tebe

Жена

ендемски вид сум
а законот не ме заштитува

ме ловат за спорт
без кучиња и коњи
без лепче и јадици
со камшици и клади

зауздајте си ги сопрузите, жени!
мажот е пуштен од ланецот

џивџи навистина го виде мацолот
затоа не го напушта кафезот
затоа што само таму е нејзината слобода

Žena

sem endemična vrsta
a me zakon ne ščiti

lovijo me za šport
brez psov in konjev
brez vabe in trnkov
z biči in koli

zauzdajte svoje soproge, žene!
mož je spuščen z verige

tweety je zares videla macka
zato ni zapustila kletke
kajti samo tam je njena svoboda

Политички коректна песна

си ја продавам
душата
за козметика на телото

асистентката на продажба
(да бидам политички коректна)
ми нуди долна облека во четири основни бои:
црна, за пред и после секс
бела, за секој ден
месо боја, да не се забележува
под проѕирни тенки, ленени маички
розова, како за девојчиња

одбивам да носам розови гаќи
сексистички се
одбивам да носам градник месо боја
расистички е
црната и белата не се бои

најдобро ми прилега сопствената кожа

дури и одрана

Politično korektna pesem

prodajam svojo
dušo
za kozmetiko za telo

prodajna asistentka
(da bom politično korektna)
mi ponuja spodnje perilo v štirih osnovnih barvah:
v črni, za pred in po seksu
v beli, za vsak dan
v barvi kože, da se ne opazi
pod prozornimi tankimi, lanenimi majčkami
v roza, ki je za punčke

nočem nositi roza spodnjic
to je seksistično
nočem nositi modrca v barvi kože
to je rasistično
črna in bela nista barvi

najbolj mi pristaja lastna koža

četudi odrta

Тогаш кога имаш време
Да размислуваш
За животот,
Имаш најмалку време
Да го живеешна Бабапо смртта на Баба ми
и станот почна да се распаѓасеверот до бескрај да застудува
липата да мириса на бензин
водата пожолти
таваните се спуштија
теписите иструлеа
од столовите останаа само ногарките
воздухот се згусна од киселовина
летото беше лето само на гобленитепо смртта на Баба ми
и ние почнавме да се распаѓамемајка ми прави само еден вид супа
ни останаа само питите на Тетка Васка
во нашето семејство салепот е со поминат рок
не ги користиме истите зачини во манџитејас не јадам натопени бисквити во туѓо кафе
немам кревети
во кои можам да си го ротирам спиењето по ноќи
не чувам повеќе јорговани во вазна
не палам телевизор
заборавив кога се главните вести на радио
и упорно го грешам клучот од сопствениот домтоа е доказ дека и предметите имаат душа
а луѓето ја губат својата со заминувањето на некој сакан
Takrat, ko imaš čas
Razmišljati
O življenju,
Imaš najmanj časa,
Da ga živiš Babicipo smrti moje Babice
je tudi stanovanje pričelo razpadatisevernik neznansko ostro briti
lipa vonjati po gorivu
voda je porumenela
stropi so popokali
tepihi strohneli
od stolov so ostale le noge
zrak se je od kislosti zgostil
poletje je bilo poletje le na gobelinihpo smrti moje Babice
smo tudi mi pričeli razpadatimati kuha samo eno vrsto juhe
ostale so nam samo pite Tete Vaske
v naši družini je salepu potekel rok
ne uporabljamo več istih začimb za enolončnicejaz ne jem piškotov namočenih v tujo kavo
nimam postelj
v katerih bi lahko izmenično spala
v vazi ne hranim več majnic
ne prižigam televizije
pozabila sem kdaj so glavne novice na radiu
in vedno zamešam ključ svojega domato je dokaz da imajo tudi stvari dušo
in da ljudje izgubijo svojo ob izgubi ljubljene osebe
Во недела во шест часот наутро

Сонцето ѝ дава облик на Месечината
Раѓање на Сонцето од најдлабокиот сон
Спијам јас, спијат сите
Никој невиден
Освен оние кои подмижнувајќи подгледнуваат

Не гледат ни ден ни ноќ
Во несветлината и нетемнината

Високи штикли, клекнати колена
Во ушите ритам на глува музика
Црвена ладна течност го загрева телото
Во телото – дупка
Дупка до душа

Полуживи, полумртви
Сонцето и Месечината
И улиците и прозорите
И луѓето и сонот
Чекорат ко без стапала
Сами со студот
Сами со темната светлина
Сами со незвукот
Мирисајќи го тазе печениот леб
Во недела во шест часот наутро

V nedeljo ob šesti uri zjutraj

Sonce daje obliko Mesecu
rojstvo Sonca iz globokega sna
spim jaz, spijo vsi
nihče ni viden
razen teh, ki mežikaje odpirajo oči

ne vidijo ne dneva ne noči
v nesvetlobi in netemi

visoke pete, upognjena kolena
v ušesih ritem gluhe glasbe
rdeča hladna tekočina segreva telo
v telesu – luknja
luknja ob duši

napol živi, napol mrtvi
Sonce in Mesec
in ulice in okna
in ljudje in spanec
lebde korakajo
sami s hladom
sami s temno svetlobo
sami z nezvokom
vohajo sveže pečen kruh
v nedeljo ob šesti uri zjutraj

Пуста земја

Ќе отворам клиника
за рехабилитација
од чувства.

Таму ќе се лечат
сите зависни
од љубов.

Ќе се практикуваат
најсовремени методи
за стерелизација
од емоции.

Сензитивноста на допир
ќе премине
во состојба на алергија.

Врвните научници
ќе ги пуштам на платен одмор
за да не пронајдат
вакцина против новата алергија.

Ќе почне да се експериментира
со нови цинтетички супстанци.

Ќе се оформи втора хипи комуна –
јалова

Пуста земја.

Pusta dežela

Odprla bom kliniko
za odvajanje
od čustev.

Тam se bodo zdravili
vsi odvisniki
od ljubezni.

Prakticirali bomo
najsodobnejše metode
za sterilizacijo
čustev.

Občutljivost na dotik
bo prešla
v stanje alergije.

Vrhunske znanstvenike
bom poslala na plačan dopust
da ne bi iznašli
cepiva proti novi alergiji.

Začeli bomo eksperimentirati
z novimi sintetičnimi substancami.

Odprli bomo drugo hipi komuno –
jalovo

Pusto deželo.

Vinsent Vilčnik, University of Ljubljana

Edited by Namita Subiotto, University of Ljubljana and Aleksandra Krasovec, Institute of Slavic Studies of the Russian Academy of Sciences

Schreiben Sie einen Kommentar

Ihre E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert