Utrudzone, wsłuchane w czarno-puchą ciszę,
Bezsennymi nocami kołysze… kołysze…
Oblicze przezroczyste, blade błogą męką
chyli nad niemówlęciem wymownie i miękko…Read More →
Gdzie jest słońce co rano gryzło mnie w nos wściekłe?
Gdzie pchła, która się karmi moim własnym ciepłem?
Gdzie ta chwila gdy byłem? Teraz tylko jestem!
Gubię się w was, umieram, wszystkie czasy przeszłe.Read More →
Białe są marcinki i białe stokrotki
W nocy nad ogrodem stoi zapach słodki
Rano przyjdzie burza wszystko poroztrąca
Córka czarnej chmury białego miesiącaRead More →
Przyjdą żywioły, cofną się żywioły,
zaćmi się księżyc, słońce wiatr gorący
suchym, ceglastym, rozpalonym pyłem,
czerwoną chmurą jak rój much przykryje.Read More →
Nie lękaj się burzy, bo burza przeminie,
A co silne duchem nigdy w niej nie zginie.
Ona złamie drzewa zgniłe i spróchniałe,
A rozum, uczciwość, to są rzeczy trwałe!Read More →
W Bombaju
słoń jechał w tramwaju,
w Cejlonie
słoń stał na balkonieRead More →
Številke (odlomek) – Olga Tokarczuk, prev. Sara Hočevar Mucić Naslednja je Številka 224, kjer je nastanjen japonski par Tukaj sta že kar dolgo in vRead More →
