На Юнґфрау – Марія Конопницька в українському перекладі Ольги Смольницької

NA JUNGFRAU

 

Już się ranek rozbiela

Na dzień wielki wesela…

Grają w zorzach hejnały,

Rwie się ze snu świat cały:

– Kiedyż będzie, kiedyż będzie Panna Młoda gotowa? –

 

Grzmi po szczytach muzyka,

Już Pan Młody przecyka,

Już śle jutrznie różane

Po słóweczko żądane:

– Kiedy będzie, kiedy będzie Panna Młoda gotowa? –

 

Idą drużki do Paniej,

O tej zorzy, o raniej,

Idą drużki z rozmajem,

Napotkały się wzajem:

– Jeszcze nie jest, jeszcze nie jest Panna Młoda gotowa! –

 

Młody zbroję przywdziewa,

Świat jutrzenną pieśń śpiewa,

Zbierają się drużbowie,

Kraczą skalni orłowie:

– Kiedyż będzie, kiedyż będzie Panna Młoda gotowa? –

 

– Jeszcze nie czas, nie chwila,

Jeszcze noc się przesila,

Jeszcze w morzach śpią wody,

Jeszcze drzemią narody,

– Jeszcze nie jest, jeszcze nie jest Panna Młoda gotowa! –

 

Patrzą Ludy-Łazarze,

Rychło im się ukaże,

Rychło im się wyjawi,

Kto ich z śmierci wybawi,

– Rychło będzie, rychło będzie Panna Młoda gotowa? –

 

Posłał Młody dwie rzeki

Na gościniec daleki,

Posłał rzeki dwie w posły,

By mu wieści przyniosły:

– Kiedy będzie, kiedy będzie Panna Młoda gotowa? –

 

– Idźcie, rzeki, do Pana,

Że już napół odziana,

Że na czoła granity

Wian ognisty już zwity,

– Tylko nie jest, tylko nie jest ślubna suknia gotowa.

 

Idą rzeki z powrotem

Zatrzasnęły dźwierz grzmotem

Zatrzasnęły dźwierz burzą,

Głuche jęki im wtórzą:

– Jeszcze nie jest, jeszcze nie jest Panna Młoda gotowa. –

 

Huczą wichrem organy,

Już Pan Młody przybrany,

Z pierścieniami mnich czeka,

Złoty ornat obleka…

– Kiedyż będzie, kiedyż będzie Panna Młoda gotowa? –

 

Idą burze i cisze,

Świat się w sobie kołysze,

Idą czasy i wieki,

Grom gdzieś warczy daleki:

– Kiedyż będzie, kiedyż będzie Panna Młoda gotowa? –

 

Ocknęły się otchłanie,

Słychać ludów wołanie:

– Otwierajcie wierzeje,

Bo już świta! Już dnieje!

– Już być musi, już być musi Panna Młoda gotowa!

 

Panna Młoda się chmurzy,

We mgłach lico zanurzy…

– Jeszcze nie czas, nie chwila,

Jeszcze złe się przesila,

Jeszcze nie jest, jeszcze nie jest Panna Młoda gotowa.

 

– Jak od lądu do lądu

Róg otrąbi dzień sądu,

Jak rozpękną wierzeje,

Jak w przepaściach rozdnieje,

Jak powstaną doliny,

Jak się zniży wirch siny,

Jak grom sądny wypali,

Jak pół świata rozwali,

– Wtedy będzie, wtedy będzie Panna Młoda gotowa.

Najpóźniej 1908 r.